Opis formy: formy powstałe podczas pleneru „What now?” w 1986 roku to graniastosłup i kubik, dla uformowania których artysta wykorzystał siły implozji. Z wnętrza brył zostało usunięte powietrze, a próżnia tworząca się w to miejscu zdeformowała ściany formy. Efekt implozji utożsamiany przez artystę z naturą – staje się tu elementem niszczącym, przynależny kulturze i człowiekowi, stalowy przedmiot. Wyssanie powietrza z wnętrza form spowodowało efekt, jaki towarzyszy zgniataniu aluminiowej puszki po piwie. Podobny efekt, zgniatania i sprasowywania w kostki np. samochodów osobowych, stosował Cesár, akcentując swoją wrażliwość ekologiczną i kontestatorską wobec postępującej industrializacji. Formy przestrzenne Hilgemanna usytuowane w latach 80. po tej stronie żelaznej kurtyny były wizualną metaforą upadku cywilizacji przemysłowej zachodu, ale jako emblemat postindustralizmu w kontekście permanentnego kryzysu socjalistycznej gospodarki brzmieć musiały z jednej strony jak sarkastyczny żart, z drugiej strony jak memento.

„Dzisiaj, gdy jesteśmy już częścią Zachodu przesłanie znaczeniowe tej formy staje się niezwykle aktualne. W naszym kraju jest 70 wyższych uczelni plastycznych znakomicie wyposażonych pod względem technicznym. Mamy tez nowoczesny przemysł. Nie posiadamy jednak niestety takiego ośrodka jak Elbląg z Zamechem i Galerią EL. Proszę mi wierzyć, ze pomimo większego perfekcjonizmu techniki w naszym kraju, szansę bardziej twórczego działania w sztuce dostrzegliśmy dopiero w Elblągu.”

Informacje o autorze: (1938) Urodzony w Witten w Niemczech. W latach 1958-59 studiował na Uniwersytecie w Münster, następnie w na Werkkunstschule und Universität des Saarlandes w Saarbrücken. W latach 1975-84 prowadził atelier artystyczne w Carrarze we Włoszech, gdzie pracował nad „przywracaniem naturze” marmurowych sześcianów i kul, które po obróbce rzeźbiarskiej strącał do kamieniołomu. W latach 1977-98 pracował na Academie van Beeldende Kunsten w Rotterdamie. W 1978 roku miał pierwszy pokaz w Polsce, w Galerii Pawilon w Krakowie.