Opis formy: Rzeźba ta zaprojektowana została w tym miejscu na zasadzie kontrastu do prac Więcek-Wnuk i Szwacza. To delikatna, wręcz intymna kompozycja, zbudowana z równolegle ułożonych, pionowych prętów mocowanych do podłoża. Ich ułożenie na planie połowy okręgu nadaje tej formie wygląd „klatki”, zamkniętej od góry, odpowiednio przyciętymi, i prostopadle w stosunku do klatki ustawionymi prętami, tworzącymi wizualnie kształt owalu. Jedno ze zdjęć zamieszczonych w katalogu I Biennale, a robione z żabiej perspektywy, niemal z poziomu ulicy Rycerskiej, ukazuje nam kompozycję Gołkowskiej, dla której tłem jest zmierzchające niebo i pozostałości zabudowy. Z tej perspektywy rzeźba zawiera w sobie napięcia, budowane przez przenikanie się u dołu linii pionowych i poziomych, jakie tworzą stalowe pręty.

Informacje o autorce: (1925-2013) Urodzona w Rzeszowie, w latach 1945-1952 studiowaław Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Dyplom uzyskała w pracowni prof. J. Geperta. Od 1991 roku profesor zwyczajny Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Od 1953 roku wzięła udział w około 350 wystawach zbiorowych, plenerach, akcjach i sympozjach orazw 38 wystawach indywidualnych w kraju i za granicą. Uczestniczyła we wszystkich ważniejszych wystąpieniach polskiej awangardy; Plenerach Koszalińskich w Osiekach 1964-1981, I Biennale Form Przestrzennych w 1965 roku, Sympozjum Artystów-Plastyków i Naukowców w Puławach w 1966 roku, Wrocław ?70, Plenerach dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii; w Białowieży w latach 1983-84, Okunincew latach 1985-2000. Początkowo jej poszukiwania dotyczyły malarstwa materii. Przełomowym dla twórczości artystki było I Biennale Form Przestrzennych Elblągu, na którym zrealizowała rzeźbę reprezentującą myślenie o formie w sposób intelektualny i zdyscyplinowany. Jej prace znajdują się m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Krakowie, Wrocławiu, Poznaniu, Katowicach i Bydgoszczy, w Muzeum Architektury we Wrocławiu, Centrum Rzeźby Polskiej w Orońsku, w Muzeach Okręgowych w Lublinie, Koszlinie, Chełmie, Legnicy, Sanoku, a także w wielu ośrodkach sztuki współczesnej w Niemczech, Szwecji, Francji, Holandii. Była jedną z głównych przedstawicielek konceptualizmu, sztuki strukturalnej i op-artu w Polsce. Jej działalność artystyczna obejmuje malarstwo, rysunek, formy przestrzenne, teorięi sztukę konceptualną.