Opis formy: Jest to rzeźba złożona z dwóch zwężających się ku górze arkuszy grubej blachy, ustawionych w pewnej odległości od siebie, a wygiętych ku sobie w ten sposób, by w górnej części kompozycji wizualnie nachodziły na siebie. Oglądana frontalnie forma nie ukazuje tych napięć, które dostrzec można oglądając pracę Dłubaka pod pewnym kątem. Dopiero z tej perspektywy uwidacznia się wymowa tej ascetycznej i oszczędnej kompozycji. Na wysokości 7 metrów arkusze blachy wizualnie stapiają się w jedną całość i efekt, który początkowo dostrzegaliśmy jako dominujący, owo rozsunięcie elementów rzeźby u podstawy, zostaje zniwelowany. Koncepcja autora polegała na zamknięciu perspektywy ul. Krzyżanowskiego, która od strony wschodniej wchodzi w ul. Kajki, a także na ustanowieniu wertykalnej dominanty głównej alei parkowej. Forma Dłubaka jest rozciągnięciem na realizacje w przestrzeni jego eksperymentów nad cyklem pt. Movensy, który rozpoczął w 1965 roku. W tej serii abstrakcyjnych obrazów autor przestał różnicować (jak czynił to w cyklu „Antropolity”) faktury pasów barwnych nakładanych na płótno, przy jednoczesnym zachowaniu pewnej prostoty i lekkości. Forma poddana została pełnej konserwacji w 2004 roku.

Informacje o autorze: (1931-2005) Urodził się w Radomsku, kształcił się samodzielnie. W czasie okupacji był więźniem obozu koncentracyjnego w Mauthausen, gdzie organizował pokazy sztuki. Po wojnie członek Klubu Młodych Artystów i Naukowców w Warszawie, w którym działał do 1949 roku; współorganizator i współuczestnik Wystawy Sztuki Nowoczesnej w Krakowie (1948). Członek komitetu redakcyjnego „Polish Art Review”. W latach 1953 -1972 był redaktorem naczelnym magazynu „Fotografia”, który został zamknięty za publikację zdjęcia Jana Bułhaka, dokumentującego wkroczenie wojsk polskich pod dowództwem gen. Żeligowskiego do Wilna. Był współzałożycielem Grupy 55 (wraz z K. Sosnowskim i M. Boguszem), związany z galeriami propagującymi sztukę awangardową: Krzywym Kołem, późniejszą Współczesną, od 1970 roku – Galerią Permafo we Wrocławiu (wraz z Natalią LL i Andrzejem Lachowiczem), Galerią Foksal, a także Galerią Remont. W latach 1965-75 wykładał na PWSSP i PWSF w Łodzi. W 1982 roku wyemigrował do Francji; zamieszkał w Meudon pod Paryżem. Po 1989 roku wielokrotnie odwiedzał Polskę. Miał wiele monograficznych wystaw, m.in. w CSW-Zamek Ujazdowski, Zachęcie, Muzeum Sztuki w Łodzi. Początkowo nawiązywał w malarstwie i fotografii do surrealizmu oraz abstrakcji. Pod koniec lat 50. stworzył cykl „Egzystencje” – czarno-białe fotografie codziennych przedmiotów z własnej pracowni.W 1970 roku rozpoczął serię „Gestykulacje” – zestawy zdjęć przedstawiających sekwencje poszczególnych gestów. Następnym etapem były „Desymbolizacje” – układy rąk wyrażające np. błogosławieństwo czy modlitwę, umieszczanew różnych kontekstach. Zmarł w Warszawie w 2005 roku.