Gerard Kwiatkowski – Jürgen Blum

 

 

Forma przy Al. Tysiąclecia z 1965 roku: Jest to kompozycja modułowa, w której każdy w modułów tworzony jest poprzez połączenie wierzchołków blach w kształcie trójkątów równobocznych. W marcu 2003 roku część modułów pracy Gerarda Kwiatkowskiego została skradziona, stąd ta kompozycja, podobnie zresztą jak praca Sosnowskiego, nie jest zachowana w całości.

Forma przy Galerii EL z 2015 roku: Rzeźba została podarowana przez rodzinę artysty już po jego śmierci.

Informacje o autorze: (1930-2015) Urodził się w Faulen (dzisiejsze Ulnowo – przed II Wojną Światową miejscowość przygraniczna w dawnych Prusach Wschodnich). Po wojnie zamieszkał w Elblągu. Był współzałożycielem i kierownikiem Klubu Młodej Inteligencji „Czerwona Oberża” (1956-1961), następnie inicjatorem i kierownikiem Laboratorium Sztuki Galerii EL w latach 1961-74. Inicjator i kurator pięciu edycji Biennale Form Przestrzennych w latach 1965-1973, będących przeglądami i sympozjami sztuki poszukującej (neokonstruktywizm, konceptualizm, kino rozszerzone, performance). W 1974 roku wyjechał na stałe do Niemiec. W Niemczech realizował ideę „stacjonizmu” w sztuce, zakładając w różnych miejscach tzw. stacje sztuki (w klasztorze Cornberg, zamku Rittersheim, w Hünfeld, Fuldzie, Bad Hersfeld, Kleinsassen i innych). Od 1975 roku prowadzi Wolną Akademię Sztuki w Hünfeld, a w 1990 roku otwiera Museum of Modern Art – z kolekcją o profilu międzynarodowym, skupiającą prace twórców o rodowodzie konstruktywistycznym. W 1993 roku założył Muzeum Artystów „Forum Sztuki Konkretnej” w Erfurcie oraz nieistniejące już Muzeum Sztuki Reduktywnej w Świeradowie Zdroju.

Gerard Jürgen Blum-Kwiatkowski zaczął działać twórczo w latach 50. Malował wówczas kompozycje fakturowe, zbliżone do poetyki informel i malarstwa materii. W latach 60. tworzył metalowe geometryczne formy. Poszukiwania artystyczne doprowadziły Kwiatkowskiego do postulatów redukcji formy i tworzenia „konstelacji energii czasowych”. Prace te, złożone z czarnych sześcianów o jednakowych wymiarach mają, zdaniem artysty, reprezentować wielowymiarową rzeczywistość i oddziaływać swą wewnętrzną energią, sumą nagromadzonej w kostkach „energetyczności”. Autor jest kreatorem „stanów wyjątkowych”, które tworzą: on – jako artysta, odbiorcy, przestrzeń, jaka ich otacza oraz „energie czasowe” elementów jego dzieła. „Stan wyjątkowy”, zdaniem Kwiatkowskiego, to swego rodzaju dialog twórcyz odbiorcą. Sztuka według definicji artysty jest bowiem obszarem między dziełem a widzem. Sztuka sytuuje się w „polu napięć”, jakie powstaje między wytworem artystycznyma jego odczuciem. Autor pragnie tym samym sprowokować odczucia odbiorcy i sprawić, by pogłębił on swoją refleksję o rzeczywistości. Celem istnienia dzieł jest konstruowanie wyższego stopnia świadomości widza. Takiej świadomości, która pozwoliłaby jemu samemu na tworzenie.

Skip to content